رمان رقص روی آتش

در این بخش از سایت کافه نویسندگان،رمان رقص روی آتش به قلم زهرا نویسنده رمان نیلوفر آبی را برای شما عزیزان آماده کرده‌ایم.برای دانلود این رمان زیبا همراه ما باشید

خلاصه رمان رقص روی آتش

عشق غریبانه ترین لغت فرهنگ نامه زندگیم بود من خود را نیز گم کرده بودم احساسات که دیگر هیچ میدانی من به تو ادم شدم به تو انسان شدم اما چه حیف… وقتی چیزی را از دست میدهی تازه ارزش واقعی ان را درک میکنی و من چه دیر فهمیدم زندگی تازه روی زشت خود را به تو نشان میدهد بعد زشتی که من زیر سایه تو هرگز انرا ندیده بودم و از نسیم محبتت مست میشدم مرا ببین منی دیگر وجود ندارد من همه ام را باخته ام…

فقط برگرد.عمری که بی تو سر میشود نامش زندگی نیست فقط نفس کشیدن است وبس من اهلی شده ام به تو روا نیست مرا بی خودت کنی روز هایم با توشروع میشود اما تمام نه… تو تمام نشدنی ترین قصه دنیایی موهایم بعد از تو یتیم شد دست هایت برای انها چون پدری مهربان بود به ناگه زمینی طوفان زده شدکه منتظر معجزه بود معجزه معجزه بر منه ویران شده تو لیلی بی مجنون دیده ای؟ من همان لیلی مجنون شده ام

باید مجنون باشی تا بفهمی مرا مجنون مجنون مجنون مجنون اه برگرد ببین لیلی باقی نمانده لیلی همان روز وداع نابود شد عمرش به سر امد برگرد و اشکهای لیلی وارم را ببین…..

بخشی از رمان رقص روی آتش

صدای جیغ و سوت از هر طرف شنیده میشد.موزیک اسپانیایی تندی که از باند های بزرگ پخش می شد همه میهمانان رو به وجد اورده بود. جوون های زیادی وسط می رقصیدند و تعدادی که هیچ چیز از موزیک نمی فهمیدند با لبخند مسخره ای که بر لبشون بود فقط بالا و پائین می پریدند تا خودی نشون بدهند. جوون های که هیچ کدوم از حرکاتشون دست خودشون نبود. چشممو از روشون برداشتمو شروع کردم تو دلم بهشون چرتو پرت گفتن یه عده  الکی خوش که دیدن نداشت البته خب منم جزئشون بودم اما….
گلاسه توی دستمو چرخوندم و به لبم نزدیک کردم،با وارد شدن محتویات داخلش به دهنم و مزه کردنه طعم گسش که کم کم داشت سلول های دهن و زبونم رو بی حس میکرد،چشمامو بستم و دوباره باز کردم که به خودم مسلط بشم.. هه،اینم افتخار زندگی من صدای موزیک توی مغزم رژه میرفت و سر دردمو تشدید میکرد گلاسو دوباره برداشتم اما گوشیم که توی دستم بود لرزید.با بی حوصله گی به شمارش نگاه کردم.اه گندش بزنن مزخرف هنوزم داره زنگ میزنه بره گم شه ریجکت کردم و از حرص گوشی رو خاموش کردم. خسته شدم و تنها چیزی که الان احتیاج داشتم یه دوش اب سرد و خوردن یه قهوه غلیظ توی ماگ دوست داشتنیم بود. با چشمام دنباله هدیه می گشتم ببینم کجاست.برای اینکه دید بهتری پیدا کنم از روی صندلی کمی خودمو جابه جا کردم تا دید بهتری پیدا کنم. بالاخره پیداش کردم.تو اون تاریکی گوشه سالن لباس قرمز مرخرف سنگ کاری شده اش میدرخشید. اونجا چه غلطی میکنه؟

با رخوت از جام بلند شدم و گلاسو روی میز گذاشتم.دستی به موهام که بخاطر دمای بالای بدنم و قطره های عرق به پشت گردنم چسبیده بود کشیدم و درستشون کردم و خرامان خرامان به سمتش رفتم. با اون کفش بلند پونزده سانتی ومستی نمی تونستم درست راه برم.خم شدم و زیر لبی اموات هدیه رو بخاطر این انتخاب مسخرش اباد کردم. پام که به پارکت های خنک خورد همراه با یه حس خوب که توی وجودم پخش شد لبخند زدم و کفشام رو گرفتم دستم و رفتم سمت هدیه. به چند قدمیش که رسیدم کاملا بهش دید پیدا کردم.