دانلود رمان آوای درنا

دانلود رمان آوای درنا اثر زینب ایلخانی.در این خش از سایت کافه نویسندگان،رمان آوای درنا را برای شما عزیزان آماده کرده‌ایم.برای دانلود رمان آوای درنا اثر زینب ایلخانی با ما همراه باشید.

خلاصه رمان آوای درنا

نورا دختری که به عشق تمام دوران زندگیش دیار اعتراف می کنه و با علم به مرموز بودن دیار وارد زندگیش میشه… طی مدتی که با دیار زندگی می کنه میفهمه که رازی تو زندگی دیار هست که از فهمیدنش توسط دیگران واهمه داره… در کشمکش برای فهمیدن راز دیار می فهمه حامله اس و نمیدونه تکلیفش با دیاری که بچه نمی خواد چیه تا اینکه…

بخشی از رمان آوای درنا

نميدونم هوا سرد بود یا گرم؟ آفتابى بود یا ابرى! اصلا چرا یادم نيست صبح بود یا عصر؟! تاریخ و ساعت و فصلش هم یادم نمياد؛ نه كه مهم نباشه ها، نه! تو مهمتر بودى! دیدن تو! قرار ملاقات با تو! اینقد مهم بودى كه زن یا مرد بودنتم شد نامهم!مگه چند نفر توی دنيا مثل من شانس این رو پيدا nميكنن كه خالق جهان كوچكشون رو از فاصله اینقد نزدیك ببينن؟! نه فاصله نزدیك نه! اشتباه ميكنم اگه اینطوری بگم!

آخه فاصله ای نبود از تو تا من و جهان كوچكم؛ درست اندازه مشتت! مشتت رو كه باز ميكردى من رو كف دستت بين اون شيارهاى عميق وسط ليلي حوضك ميدیدى! من همون گنجشگي بودم كه تشنهم بود، اومدم لب حوضك، اما نه كه فكر كني غرق شدم و خفه شدم ها، نه! تازه ماهي شدم كيف كردم بمونم همونجا! مهم نبود تو زن بودى یا مرد، پير باشى یا جوون! مهم نبود حرف هاى بقيه كه ميگفتن توى قيافه و ظاهرت یه عيب و ایرادى هست كه خودت رو هشت ساله قایم كردی از چشم آدم ها. آدم ها دست خودشون نيست،

نميتونن بفهمن اوني كه یه راست رفته توی دل ها آخه چه نيازی داره به این كه به چشم بياد؟! اونم چشم آدم هاى این دنيای تنگ و تاریك! یكي ميگفت توی یكي از روزنامه های زرد خونده كه صورتت سوخته و براى همين خودت رو قایم ميكني! من در مورد تو خيلي شنيده بودم، اما راستش گوش هام جای دیگه ای گرفتار شده بود و اصلا این شنيدن ها به كارش نميومد…

گفتم خالق جهان كوچكمي؟! ميدوني بهترین من! من حس ميكنم یه جوجه بودم كنار همون بركه ای كه تو نُت به نُتش رو نوشتي. وقتى سر از تخم بيرون آوردم كه تو اسم قطعه معروفت رو گذاشتى “آواى درنا” ! اون موقع ها من فقط ده دوازده سالم بود. چى حاليم بود از موسيقى؟!  اما هر بار كه چشم هام و بستم خودم رو كنار اون بركه، كنار اون درناى غمگينِ در حال آواز دیدم.

اون بركه شد جهان كوچك من و اهالي اون بركه هم وطن هام… من از ساعت هاى اون روز و قبل دیدن تو فقط یه چيزایيش یادم مونده… كوچه هاى خلوت اميرآباد با اینكه مورد حمله ساختمون های مدرن و سر به فلك كشيده قرار گرفتن اما توی هر كوچه هنوز یكي دو تا خونه باقي موندن كه اصالت و طراوت اون زمانها رو محكم بغل كردن… هنوز به خونه ت نرسيده بودم. آدرسي كه دكتر شافع واسم فرستاده بود رو از حفظ بودم. كوچه سيندخت، پلاك شصت مميز چهار كه من حتي به مميز روی پلاك خونه ت هم حسادتم ميشد و دلم ميخواست جای اون بودم…

من تا به كوچه سيندخت برسم از الف تا ى صدبار از ذوق جون دادم و جون گرفتم! دكتر توی آدرسش نوشته بود زنگ دوم! رسيدم به شصت مميز چهار! یه دو طبقه آجرى ته كوچه كه قایم شده بود زیر برگ های یه درخت تاك بزرگ. شاخه های درخت ریخته بود روی دیوارها و روی در. راستي غوره مال چه فصليه؟ كلي غوره سبز از شاخه ها آویزون بود…عين گوشواره بالای سرم جيرینگ جيرینگ ميکردن…غوره های نابالغ نرسيده! زنگ رو فشار نميدم…نه! زوده!منم دلم ميخواد دیر برسم به شمس! مثل جلال الدین كه دیر رسيد، اما وقتي رسيد مولانا شد! دست ميذارم روى در سفيد قدیمي زنگ زده خونه ش، یعني عمر این خونه چند ساله؟ اینجا به دنيا اومدی؟ اینجا عروس یا داماد شدی؟ اینجا بچه دار یا نوه دار شدى؟ یعني توی همين خونه نُت به نُت قطعه هات رو نوشتي؟ این خونه همونجایيه كه كلي خبرنگار سال هاست منتظرن آدرسش رو پيدا كنن؟! یعنى همسایه هات ميدونن خالق همه موسيقي هاى خواننده هاى بزرگ كشور تویى؟