کتاب بیچارگان اثر فئودور داستایوفسکی

دانلود کتاب بیچارگان pdf اثر فئودور داستایوفسکی.در این بخش از سایت کافه نویسندگان،کتاب بیچارگان را برای شما عزیزان آماده کرده‌ایم.برای دانلود کتاب بیچارگان اثر فئودور داستایوفسکی با ما همراه باشید

کتاب بیچارگان شاهکار داستایوفسکی که تصویری گزنده از جامعه و روانشناسی انسان است، در قالب نامه هایی رد و بدل شده میان دو شخصیتی روایت می شود که هر دو، در فقر و شرایط سخت زاغه های سن پترزبورگ گیر افتاده اند.

معرفی کتاب بیچارگان اثر داستایوفسکی

کتاب بیچارگان صرفاً شرح حال اهالی بی‌بضاعت سن‌پترزبورگ نیست؛ گویا تصویری واقعی‌ست از زندگی بسیاری از مردمان سرزمین خودمان که شاید هرگز نتوان درد و رنجشان را درک کرد؛ که شاید آنها هم مثل پیرمرد داستان با قدم‌زدن در خیابان‌های پُر زرق‌و‌برق در حسرت زندگی تجملاتی هم‌وطنانشان مانده‌اند.

با اینکه همه منتقدان اعتقاد دارن که داستایفسکی تا قبل از رفتن به سیبری جوانی خام بیش نبود اما کتاب بیچارگان او را یک رمان مهم تلقی می‌کنند. رمانی که می‌توان آن را مهم‌ترین اثر او تا قبل از خلق شاهکارهایش بعد از بازگشت از سیری دانست. بنابراین اگر قصد دارید داستایفسکی بخوانید و نمی‌دانید از کدام کتاب او شروع کنید، کتاب بیچارگان  مناسب‌ترین گزینه خواهد بود.

خلاصه کتاب بیچارگان

داستان کتاب بیچارگان، حکایت دوتن از یک خانواده را بازگو می‌کند. واروارا، یک دختر جوان که درد و دل‌هایش را در قالب نامه به پیرمردی مسن بنام (الکسیویچ)، ارسال می‌کند. آن‌ها با وجود زندگی در محله‌ای مشترک از ترس حرف و حدیث دیگران تصمیم دارند به وسیله‌ی نوشتن نامه با هم درد‌ دل کنند.

هر دوی آن‌ها در این نوشته‌ها از یک درد سخن می‌گویند، فقر و نداری. فئودور داستایوفسکی (Fyodor Dostoyevsky) همان اوایل کتاب بیچارگان ما را وارد دنیایی می‌کند که فقر در آن موج می‌زند. توصیف‌های فئودور از خانواده‌ای فقیر و غمگین که هیچ جنب و جوشی در خانه‌شان وجود ندارد، ما را مجاب می‌کند که در‌ حال خواندن یک رمان عاشقانه نیستیم.

کتاب بیچارگان  اولین اثر فیودور داستايوفسكی‌ است که آن را در زمستان 1845 نوشته است. نسخه‌ی اول کتاب را منتقدین روسیه از جمله «ویساریون بلینسکی»، فیلسوف و ادیب روسی قرن نوزدهم مطالعه کردند. آن‌ها داستايوفسكی‌ را تحسین کردند که در بیست سالگی توانسته است چنین کتابی بیافریند. کتاب در سال بعد منتشر شد و مخاطبان زیادی را به سوی آثار بعدی فئودور جلب کرد. فئودور داستايوفسكی‌ کتاب بیچارگان را به تاثیر از داستان کوتاه «شنل» نوشته‌ی «نیکلای گوگول» نوشت و در این‌ باره گفت :«ما همه از شنل گوگول درآمده‌ایم.»

بخشی از کتاب بیچارگان

امروز خاطرات زیادی داشتم. اول صبح با سردرد شروع شد. برای رهایی از آن در فونتانکا قدم زدم. غروب دلگیر و تاریکی بود، می‌دانی این روزها ساعت پنج هوا تاریک می‌شود. باران نمی‌بارید، اما مه از باران شدید هم بدتر بود. ابر سیاه آسمان را پوشانده بود. مردم با چهره‌های غریب و افسرده شتابان از ساحل رودخانه می‌گذشتند.

در میان آنان دهقانان مست با پاهای برهنه، زنان فنلاندی با بینی‌های پهن و سرهای برهنه، درشکه‌چی‌ها، انواع کارمندان، شاگرد مغازه‌ای لاغر و مسلول با روپوشی روغنی، سرباز قدبلندی که اخراج شده بود دیده می‌شدند. مثل این که آن زمان مخصوص بیرون آمدن چنین افرادی بود. کانال هم ارزش تماشا کردن داشت.

چگونه آن کرجی آنجا جلوی پل جا گرفته بود. زنان روی پل نان عسلی و سیب‌های پوسیده می‌فروختند. فونتانکا برای گردش جای غم‌انگیز و ناراحت‌کننده‌ای نیست. در آنجا سنگ‌های مرطوب و خانه‌های بلند دودزده به چشم می‌خورد. زمین و آسمان را مه پوشانده بود، چه غروب تیره و تار و غم‌انگیزی بود.

وقتی به سمت گوروخاوایا پیچیدم هوا کاملا تاریک شده بود و مردم مشغول روشن کردن چراغ‌های گازی بودند. مدتها بود از این خیابان عبور نکرده بودم، اما امروز خیلی زنده بود. در آنجا مغازه‌های کوچک و بزرگ روشن و درخشانی قرار داشت که پر از اشیا لوکس و زیبا و گل‌ها و کلاه‌های روبان‌دار بود. انگار همه تزئینات را برای نمایش گذاشته بودند. اما واقعا مردانی هستند که برای همسرانشان چنین هدایایی خریداری می‌کنند.

خیابان ثروتمندی است و بسیاری از نانوایی‌های آلمانی در این خیابان هستند. حتما مردمان مرفه و ثروتمندی هستد. در این خیابان آنقدر کالسکه است که انسان متحیر می‌شود چگونه این خیابان می‌تواند وزن آن‌ها را تحمل کند. این کالسکه‌ها با پنجره‌های براق، روکش‌های ابریشمی و مخملی داخلی و نوکرهایی که شمشیر و سردوشی دارند خیلی شیک به نظر می‌رسند. داخل هر یک از کالسکه‌ها را نگاه می‌کردم اما نمی‌توانستم بفهمم خانم‌هایی که در آن‌ها نشسته‌اند کنتس هستند یا پرنسس. انگار به مجالس رقص یا مهمانی‌های عصر می‌رفتند. همیشه دلم می‌خواست خانم‌های ثروتمند را از نزدیک نگاه کنم.

فئودور داستایوفسکی 

فوودور داستایوفسکی (١١ نوامبر ١۸۲١– ۹ فوریه ١۸۸١) به انگلیسی (Fyodor Mikhailovich Dostoyevsky)، رمان‌نویس، نویسنده داستان کوتاه، مقاله‌نویس، روزنامه نگار و فیلسوف روسی بود. داستایوفسکی آثار ادبی منحصر بفردی خلق کرده است که روانشناسی فضای آشفته‌ی سیاسی، اجتماعی و معنوی قرن نوزدهم در روسیه را بررسی می‌کند. او در بیست سالگی نویسندگی را آغاز کرد و اولین رمان او مردم فقیر (Poor Folk) برای اولین‌بار در سال ١۸۴۶ زمانی که ۲۵ سال داشت، به چاپ رسید.

آثار مهم او عبارتند از جنایت و مکافات (١۸۶۶) ابله (١۸۶۹) و برادران کارامازوف (١۸۸۰). آثار او شامل ١١ رمان بلند، ۳ رمان، ١۷ داستان کوتاه و آثار متعدد دیگر است. بسیاری از منتقدان ادبی از او به عنوان یکی از بزرگترین و برجسته‌ترین روانشناسان در ادبیات جهان یاد می‌کنند. رمان یادداشت‌های زیر‌زمینی (Notes From Underground) یکی از از اولین آثار ادبی اگزیستانسیالیستی به حساب می‌آید.